Ontmoeting (2)

Gisteren kwam ik Mahatma Gandhi tegen bij de slager.
‘Hey Marc, mag ik je wat vragen?’
‘Jij altijd, ouwe vogel. Maar van cricket weet ik niets.’
‘En van politiek?’
‘Mahatma, ik heb een weblog!’
‘Goh, een have-not!’
‘Beetje bijblijven, Mahatma, dat noemen we een loser.’
‘Okay.’
‘Maar misschien mag ik erop wijzen onlangs een mail te hebben ontvangen van de zoon van Khadaffi om samsam te spelen met zijn tijdelijk geblokkeerde miljoenenkapitaal.’
‘Ah, dan begrijp jij dat in tijden van beurscrises de belangrijkste republikeinse kandidaat voor het presidentschap een speculant is?’
‘Kan niet beter!’
‘En dat in het Westen juist toplui, hun asociale beleid verdedigend dat ze via de economie de mensheid er weer bovenop helpen, de winsten niet herinvesteren in hun bedrijven maar in hun eigen portemonnee?’
‘Slim!’
‘En dat een miljardair verklaart te weinig belasting te betalen en vervolgens als belangrijkste aandeelhouder een CEO een zeer geinige bak extra geld geeft?’
‘Hij steekt het dan toch niet in eigen zak?’
‘En dat een extra gratificatie aan een topman berust op diens kostenbesparende maatregelen?’
‘Wie zonder bonuskaart is, werpe de eerste steen.’
‘En dat het eerder regel dan uitzondering is dat in het immer door begrotingstekort geplaagde België bedrijven überhaupt een belastingaangifte doen?
‘Correct!’
‘En dat een Australisch bedrijf Cherry Guevara-ijs op de markt gebracht heeft?’
‘Mahatma! Je leest toch geen Zizek?’
‘Nee joh, teletekst! Ik ben er helemaal crazy van, de laatste tijd.’
‘Met jou kan ik praten, Mahatma.’
‘Zo schijnen terdoodveroordeelden in China niet langer hun organen af te moeten staan omdat ze vaak enge ziektes hebben.’
‘Maar da’s discriminatie!’
‘Zullen we anders samen in hongerstaking gaan, Marc? Marc?
(…)
‘Zeg, Marc.’
‘Ja?’
‘Snap jij waarom een belangrijke presidentskandidaat politieke hypocrisie en inefficiëntie van de ambtenarij aanvalt, terwijl hij jaren in Washington, zoals dat heet, op het pluche gezeten heeft?’
‘Heel authentiek!’
‘Net als Wilders!’
‘Yep!’
‘Bernie Madoff was evenmin een groentje!’
‘No way.’
‘Zeg Marc, jij houdt toch van kruiswoordraadsels en cryptogrammen?’
‘Alleen als er niks op de televisie is.’
‘Nou, daarstraks vertelde een journalist op radio over een bundeling interviews die hij had gemaakt met filosofen.’
‘Echte? Met baarden en zo?’
‘Precies! En nu blijkt dat die mensen geen spijt hebben van al die tijd die ze in bibliotheken hebben doorgebracht.’
‘Niet?’
‘Nee, ze schijnen zelfs best tevreden te zijn met hun leven.’
‘Wat?’
‘Ja, sommigen van die mannen lachen zelfs regelmatig.’
‘Godverdomme!’
‘Maar echt slim of verstandig schijnen ze niet te zijn, vertelde die schrijvende journalist aan zijn radiocollega.’
‘Geen wonder!’
‘Nee, Heidegger en Sartre, om wat willekeurige voorbeelden te noemen, hebben faliekant verkeerde keuzes gemaakt.’
‘Wie?’
‘Martin Heidegger en Jean-Paul Sartre. De een was een nazi en de ander een stalinist.’
‘Wat? Waarom vertelt niemand mij ooit wat?’
‘Je surft te weinig, Marc, daar ben je te arrogant voor, dat is het.’
‘Right, zullen we het eens over jouw hairextensions hebben? Mahatma?’
(…)
‘Zeg, Mahatma, tsjakka.’
‘Wat?’
‘Ik rijm een beetje om in vorm te blijven, voornemens als ik ben een record te breken een gemiddelde lezer binnen 400 woorden te doen inslapen. Maar wat ik vragen wou: loop jij altijd zonder benen?’
‘Hahaha, dichtertje.’
‘Wat bedoel je?’
‘Tegenwoordig lees ik ook wel eens gedichten en opiniestukken in de krant.’
‘Hoe is dat mogelijk?’
‘En dan verwijt een en dezelfde mens in zo’n zogeheten essay cultuurbarbaren alles over één kam te scheren en typeert vervolgens in een gedicht het volk als zwijgend gangbangend voor een breezer.’
‘Niets menselijks is ieder mens vreemd.’
‘Haha, kunstenaartje.’
‘Wat bedoel je nu weer?’
‘Nou, behalve naar teletekst kijk ik ook naar herhalingen van het vernieuwde journaal. En daar was een item over een Spaans vliegveld dat voor veel projectgeld was neergezet en niet gebruikt werd.’
‘Ja en?’
‘Een gespecificeerd deel van de kosten zat in een beeldende installatie voor de ingang, en de maker daarvan werd geïnterviewd en kreeg daarbij het onderschrift “kunstenaar”, haha.’
‘Right. Wat doe jij eigenlijk in een slagerij, groenzoeter? Da’s toch niks voor jou?’
‘Nee, maar ik ben dan ook al jaren dood.’
‘Wat? Niemand vertelt mij echt niets.’
‘Dat zijn de wetten van de branding, Marc.’
‘O. Lust jij trouwens blinde vinken?’
‘Die heten hier loze vinken.’